De kleurenblinde ziet buiten zich een wereld in zwart-wit tinten. Zijn ‘eigenaardigheden’ ziet hij in de werkelijkheid buiten hem.
De wereld buiten je krijgt vorm door je ‘eigenaardigheden’. Het specifieke van je zintuigen, je persoonlijkheid, het geheel van je ervaringen. De persoonlijke ‘draai’ die je geeft aan de wereld. Je vingerafdruk.
Dat is vreemd. Als je ’s nachts naar de sterrenhemel kijkt zie je iets wat alleen jij zo kan zien. En als je dood gaat zal dat wat jij nu om je heen ziet ook verloren gaan. De wereld zal er natuurlijk nog zijn. Maar die is sowieso altijd onvergelijkbaar met wat wij er in onze waarneming, onze verbeelding van maken. Dus ja: als je sterft sterft ook jouw wereld. Ieder is uniek, een complete, unieke wereld.
Voor de wereld binnen in je geldt hetzelfde. Als het daar anders was zouden alle psychiaters zonder werk zitten. Ook je binnenwereld is een constructie. Niet altijd een heel goede constructie. We verbeelden ons de binnen- en buitenwereld, we zetten die in beelden vanuit wie we zijn, wie we waren en wie we willen worden.
In zekere zin ben je die sterrenhemel waarnaar je kijkt, je bent dat gevoel dat je voelt, je bent die totale wereld die je je elke seconde verbeeldt. De kop koffie die je drinkt, de sigaret die je opsteekt heb je tot in detail in je verbeelding opgebouwd. Het is lastig om dat elk moment te beseffen.
Vraag je eens af waar je gedachten nu eigenlijk zijn. Sta daar gewoon eens bij stil. Raadsels …